(Speicher, U. / Nowak, S. / Schmithüsen J. / Kleinöder, H. / Mester, J., Niemiecki Sport University Kolonia 2008 r., Opublikowany w "medycznej sieci sportowej" 04/2007, między innymi.) 

Cel badań
The Celem niniejszego badania było porównanie klasycznych metod treningu siłowego z dynamicznym EMS całego ciała w odniesieniu do ich wpływu na siłę i szybkość. 

Metodologia
80 studentów sportu zostało losowo podzielonych na równe części na klasyczne grupy treningowe pod kątem hipertrofii, maksymalnej siły, szybkości i wytrzymałości mięśni, nowoczesnej procedury dla całego ciała EMS i wibracji, jak również dwóch mieszanych grup, całego ciała EMS / hipertrofii i wibracji / hipertrofii . Klasyczne grupy treningowe pracowały nad muskulaturą nóg i mięśniami nóg na maszynach (Gym80) w odpowiednich grupach w 3 seriach z różnymi dodatkowymi wagami (30-90%, 3-15 powtórzeń). Grupy EMS wykonywały kroki boczne i kolana bez dodatkowych obciążeń (obciążenie / interwał 6 s / 4 s, częstotliwość tętna 85 Hz, szerokość impulsu 350 μs, bipolarny impuls prostokątny (60% intensywności) .Standaryzacja odbywała się za pomocą wizualnego biofeedbacku. miejsce dwa razy w tygodniu przez okres 4 tygodni. Testy wejścia i wyjścia przeprowadzono na urządzeniach do diagnostyki wytrzymałościowej przed i po treningu, a także po dwutygodniowej fazie regeneracji. Dynamikę mierzono za pomocą wydajności (siła x prędkość) z 40% i 60% dodatkowym obciążeniem pod różnymi kątami.

Wyniki
Wszystkie rodzaje treningu siłowego były w stanie znacząco poprawić maksymalną wydajność. Maksymalna siła poprawiła się najbardziej, 16%, w grupie hipertrofii, a następnie 9-10% dla EMS. Tylko grupy EMS wykazały znaczną poprawę prędkości. Zmierzona wydajność prędkości poprawiła się o około 30% - znacznie więcej niż przy użyciu klasycznych metod (16-18%). Jest to najwyraźniej spowodowane bezpośrednią kontrolą EMS szybkokurczliwych włókien mięśniowych. 
 Projekty mieszane, takie jak EMS i klasyczne treningi hipertroficzne, pokazują typowe zmiany, które wynikają z dwóch bodźców treningowych (maksymalny wzrost siły o 7% i poprawa wydajności o 12%).
Kombinacje klasycznych i nowoczesnych procedur treningowych mogą zatem otworzyć nowe, obiecujące konfiguracje bodźców. W szczególności należy podkreślić długoterminowe skutki EMS całego ciała. Największe wzrosty wydajności pojawiają się po dwutygodniowym okresie regeneracji. 

Wniosek
W porównaniu z różnymi rodzajami treningu w celu zwiększenia siły i szybkości, dynamiczne treningi całego ciała EMS z miha bodytec okazały się bardzo skuteczną metodą treningu. Całe ciało EMS było jedyną formą treningu zdolną do poprawy maksymalnej wydajności sportowej przy prędkości poruszania się. Ponadto wyraźne długofalowe efekty otwierają nowe możliwości w periodyzacji szkoleń. Dokładnie dozowana ilość EMS całego ciała wraz z dynamicznym wykonaniem ruchu stanowi obiecującą kombinację dla treningu siły i szybkości.

Efekty elektrostymulacji całego ciała na spoczynkową przemianę materii oraz na parametry muskulatury i antropometryczne u osób starszych. Trening i próba elektrostymulacji

​Dowiedz się więcej

Efekty elektrostymulacji całego ciała na spoczynkową przemianę materii oraz na parametry muskulatury i antropometryczne u osób starszych. Trening i próba elektrostymulacji

(KEMMLER, W. / BIRLAUF, A. / VON STENGEL, S., Uniwersytet w Erlangen- Norymberga 2009).

Cel badania

Po menopauzie u kobiet zachodzą istotne zmiany w składzie ciała, zwiększa się zawartość tkanki tłuszczowej w rejonie brzucha oraz następuje spadek masy mięśniowej. Aby przeciwdziałać tej tendencji, ogólny trening elektrostymulacji całego ciała dziś wyróżnia się jako alternatywa dla konwencjonalnych treningów, charakteryzuje się on bowiem mniejszym ortopedycznym i kardiologicznym obciążeniem przy stosunkowo małym nakładzie treningowym. Celem pilotażowego badania było określenie możliwości zastosowania i możliwości treningu EMS u osób starszych, a także określenie skuteczności tej formy treningu dla parametrów antropometrycznych, fizjologicznych i mięśniowych.

Metodyka badań

30 kobiet po menopauzie z wieloletnim doświadczeniem treningowym przydzielono losowo do grupy kontrolnej (CG: n = 15), w której kontynuowały trening na dotychczasowych zasadach, a grupa EMS (n = 15) wykonywała 20- minutowy trening całego ciała EMS co cztery dni, a ponadto, dwa razy w tygodniu uczestniczki odbywały trening siłowy i wytrzymałościowy. Najważniejsze dane antropometryczne (waga, rozmiar, procent tkanki tłuszczowej, obwodu talii, itp.) zostały ustalone wraz z tempem metabolizmu i VO2.

 Wyniki

WynikiSpoczynkowe tempo metabolizmu wykazało istotne zmniejszenie CG (-5,3%, p = 0. 038) i bez zmian (-0,2%, p = 0,991) w grupie EMS. Pomimo średniej wielkości efektu (ES: 0,62), tylko tendencje bez istotnych różnic wystąpiły pomiędzy EMS i CG (p = 0,065). Skumulowana wartość grubości fałdu skórnego zmniejszyła się znacząco w grupie EMS (p = 0,001) o 8,6%, w porównaniu do niewielkiego, nieznacznego wzrostu w grupie kontrolnej (1,4%); różnica ta okazała się istotna ze statystycznego punktu widzenia (p = 0,0001, ES: 1,37). Obwód talii jako kryterium otyłości brzusznej istotnie zmalał w grupie EMS (p [gt] 0,001), o -2,3% (vs CG: +1,0%, p = 0,106). Powstała różnica pomiędzy grupami okazała się istotna (p = 0,001, ES: 1,64).

Wnioski

Podsumowując, wykazano poprawę parametrów funkcjonalnych, takich, jak maksymalna siła i szybkość, przy równoczesnym występowaniu efektów zdrowotnych dla składu ciała. U tej grupy wysportowanych kobiet po menopauzie stwierdzono również wysoki poziom akceptacji treningu EMS. Pomijając zatem aspekt skuteczności, można mieć pewność co do tego, że przedmiotowa metoda treningu będzie stosowana.

(KEMMLER, W. / BIRLAUF, A. / VON STENGEL, S., Erlangen-Nürnberg University 2009). 

Cel pracy
Sarkopenia i otyłość brzuszna są ściśle związane ze śmiertelnością, chorobami o wielu chorobach i słabością u osób starszych. Celem tego badania było ustalenie, w jakim stopniu trening elektromitymulacji całego ciała (WB-EMS) może wpływać na skład ciała i czynniki ryzyka sercowego u starszych mężczyzn z zespołem metabolicznym. 

Metodologia
Po randomizacji 28 mężczyzn z zespołem metabolicznym według IDF (69,4 ± 2,8 lat) z obszaru Erlangen zostało przydzielonych do grupy kontrolnej (CG: n = 14) lub do grupy WB-EMS (n = 14). 14-tygodniowy program szkolenia WB-EMS zapewnił 30-minutowy program wytrzymałościowy i wytrzymałościowy z zastosowaniem EMS co 5 dni. Jednocześnie grupa kontrolna przeszła trening wibracyjny całego ciała, koncentrując się na "zwiększeniu elastyczności i dobrego samopoczucia". 
Jako główny punkt końcowy wybrano masę tłuszczową jamy brzusznej i całego ciała, a także masę mięśni szkieletowych (ASMM). Drugorzędowymi punktami końcowymi były parametry zespołu metabolicznego według IDF (obwód w talii, glukoza, triglicerydy, cholesterol HDL, skurczowe i rozkurczowe ciśnienie krwi). 

Wyniki
Przy dużej wielkości efektu (ES: d` = 1,33) zmiana masy tłuszczu w jamie brzusznej wykazuje istotne różnice (p = 0,004) między WB-EMS a CG (-252 ± 196 g, p = 0,001 vs. 34 ± 103 g, p = 0, 330). Równocześnie tłuszcz w ciele zmniejszył się o -1350 ± 876 g (p = 0,001) w grupie WB-EMS i -291 ± 850 g (p = 0,307) w CG (różnica: p = 0,008, ES: d`` = 1,23). ASMM wykazał również znaczące różnice (p = 0,024, ES: d` = 0,97) pomiędzy grupą EMS a grupą kontrolującą drgania (249 ± 444 g, p = 0,066 vs. -298 ± 638 g, p = 0,173). Z wyjątkiem istotnej różnicy między grupami (p = 0,023, ES: d` = 1,10) dla obwodu talii (EMS: -5,2 ± 1,8 cm, p = 0,001 vs. CG: -3,3 ± 2,9 cm, p = 0,006), nie wykazano dalszego wpływu na parametry zespołu metabolicznego (patrz wyżej). 

Wniosek
Przy niskiej objętości treningu (około 45 minut / tydzień) i krótkim okresie interwencji (14 tygodni) trening całego EMS wykazuje znaczny wpływ na skład ciała starszych osób. Zatem WB-EMS może być odpowiednią alternatywą dla konwencjonalnych programów szkoleniowych dla osób o niskiej zdolności serca i ortopedii.

Fritzsche, D. / Fruend, A. / Schenk, S./Mellwig, K.-P. / Kleinoder, H. / Gummert, J. / Horstkotte, D., Klinika Serca Bad Oeynhausen, Herz 2010; 35 (1 ): 34-40) 

Cel nauki
Pogląd, że umiarkowany trening wytrzymałościowy w ramach profilaktyki wtórnej poprawia rokowanie w przypadku przewlekłej niewydolności serca został wystarczająco potwierdzony. Jednak w oparciu o doświadczenie tylko nieliczni dobrze nadzorowani, wysoko zmotywowani i głównie młodsi pacjenci mogą  osiągnąć  poprzez trwałą, sportową terapię w praktyce klinicznej. Nasze własne doświadczenia z elektromitacją całego ciała pacjentów z niewydolnością serca wykazują jak dotąd nieprzewidziany potencjał regeneracji neurohumoralnych, zapalnych i szkieletowych objawów choroby mięśniowej w kontekście ogólnoustrojowej choroby CHI. Na tym tle zbadano wpływ i akceptację EMS całego ciała u pacjentów z niewydolnością serca. 

Metodologia
15 pacjentów z potwierdzoną diagnozą CHI ukończyło 6-miesięczny program treningowy (całe ciało EMS) z urządzeniem miha bodytec. Parametry stymulacji określono jako 80 Hz i 300 μs przy 4 s impulsu i 4 s pauzy przez okres 20 minut, a następnie cooldown w zakresie 100 Hz. Pacjenci sami wybrali amplitudę (mA), a subiektywne odczucie "skurczu mięśnia / aktualnego odczucia" zostało określone w kroku 8 dziesięciostopniowej skali. Specyfikacje zawierały 40-70 powtórzeń w głównej sekcji, z ćwiczeniami w izometrycznych pozycjach trzymania i dynamicznych ćwiczeniach ruchu. Wydolność serca oceniano w teście wstępnym i po trzech i sześciu miesiącach treningu za pomocą spiroergometrii, elektrokardiografii (EKG) i echa; stan metaboliczny, w tym kinaza kreatynowa (CK) i dehydrogenaza mleczanowa (LDH); dodatkowo,

Wyniki
Do 96% wzrostu poboru tlenu przy prądzie beztlenowym można było wykazać (VO2AT 19,39 +/- 5,3 ml / kg masy ciała BW przed rozpoczęciem treningu, VO2AT 24,25 +/- 6,34 ml / kg BW na koniec fazy treningowej, p <0,05). Ciśnienie rozkurczowe spadło znacząco (psyst <0,05; pdiast <0,001), wzrost mięśni był nawet 14% przy stałej masie ciała. Metoda szkoleniowa została zaakceptowana w 100% (bez przerw). Pacjenci wskazali, że ich subiektywna pojemność była znacznie wyższa. 


Wniosek
Po raz pierwszy badanie wykazało wpływ treningu EMS u pacjentów z niewydolnością serca. Poprawa obiektywnej oceny ich zdolności, a także optymalizacja parametrów mięśniowo-fizjologicznych i metabolicznych znacznie przewyższają wyniki tradycyjnych rodzajów treningu aerobowego w pierwotnej i wtórnej rehabilitacji kardiologicznej u pacjentów z CHI. Wybrana forma treningu ma ogromny potencjał w leczeniu pacjentów z niewydolnoś

BOECKH-BEHRENS, W.-U. / SCHÄFFER, G, Uniwersytet w Bayreuth, 2002).

Cel badania
Celem niniejszej pracy było zbadanie wpływu treningu EMS na problem nietrzymania moczu.

Metodyka badań
Za pomocą kwestionariusza początkowego oraz końcowego (GAUDENZ, 1979) zbadano obecność, typ oraz intensywność nietrzymania moczu u 49 osób z dolegliwościami pleców. U 17 (w tym 15 kobiet, 2 mężczyzn) uczestników, ze średnią wieku 47 lat, wykazano niewielki do umiarkowanego problem nietrzymania moczu. Przeprowadzono 10 sesji treningowych EMS, które odbywały się dwa razy w tygodniu, a każda trwała 45 minut i odbywała się z następującymi parametrami: czas trwania impulsu 4 s, interwał impulsu 2 s, częstotliwość 80 Hz, czas narastania 0 s, amplituda impulsu (szerokość) 350 µs. Podczas badania, przez czas 10-15 minut trwało indywidualne przyzwyczajanie uczestników do wyższych nastaw natężenia impulsów, a następnie przez około 25 minut treningu wykonywane były różne ćwiczenia statyczne pod nadzorem instruktora. Trening kończył się 5-minutowym programem relaksacyjnym (czas trwania impulsu 1 s, częstotliwość 100 Hz, czas narastania 0 s, amplituda impulsu 150 µs).

Wyniki
U 64,7% badanych zaobserwowano złagodzenie objawów nietrzymania moczu, 23,5% pozbyło się problemu całkowicie, 24,4% stwierdziło zmniejszenie objawów, 35,9% uczestników stwierdziło, że objawy utrzymują się bez zmian. Wyniki te korespondują z pozytywnymi wynikami otrzymanymi w miejscowej terapii elektrostymulacji mięśni w celu eliminowania problemu nietrzymania moczu (patrz Eriksen 1987, Sebastio 2000, Salinas Casado 1990, Meyer 2001).

Wnioski
Ogólny trening EMS całego ciała stanowi bardzo skuteczną metodę, która pozwala osiągnąć takie cele terapeutyczne jak: ulga od problemów związanych z nietrzymaniem moczu, dolegliwości pleców, a także cele prewencyjne poprzez formowanie mięśni, kształtowanie sylwetki, poprawę samopoczucia, witalności, stabilności ciała i ogólnej wydajności organizmu.